REPRESENTACIÓN E MEDICIÓN DE DISTANCIAS E SEGMENTOS En cónico a profundidade inflúe no tamaño aparente dos elementos (o campo visual ou perspectivo que ocupan). O tamaño real e o perspectivo só coinciden cando o obxeto está a profundidade cero (contido polo tanto no plano do cadro). Segmento paralelo a LT.- Os segmentos máis sinxelos para medir son os frontais, xa que se representan a escala pero conservan a súa inclinación ou ángulo co plano horizontal. Como primeiro exemplo temos un segmento AB paralelo a LT, contido no Plano Xeometral: abonda con facer pasar dúas rectas polos seus extremos dende un punto de LH (por tanto paralelas no espazo), para obter un segmento igual en LT. Podemos determinar a medida real co regulador da zona inferior, variar a posición do punto A, e comprobar que calquera punto de fuga F en LH ten o mesmo efecto. Segmento vertical .- A maneira de comprobar ou determinar a medida dun segmento vertical é semellante. As rectas auxiliares que pasan polos dous extremos A, C, seguen sendo paralelas: Outros segmentos frontais.- E o mesmo podemos facer con segmentos que teñan diferentes inclinacións, sempre coa condición de estaren contidos en planos frontais: Para o resto das direccións hai que considerar a Distancia Principal. Equivale á separación entre o punto de fuga principal P e os Puntos de Distancia D, D'. Segmento perpendicular ao Plano do Cadro.- Tendo en conta que estes últimos son as fugas das rectas horizontais que forman 45º con LT e o Plano do Cadro, podemos medir segmentos de punta (perpendiculares a este plano) que fugan a P, facendo pasar polos seus extremos dúas rectas dende calquera dos puntos de distancia: Neste exemplo, e por simplificar, os extremos A e B do segmento están no Plano Xeometral. Así, dúas rectas paralelas a 45 graos producen un segmento igual en LT
Outros segmentos horizontais.- O resto das direccións horizontais fugan a LH. Un segmento de recta que fuga a horizonte pode medirse coa axuda dun punto que chamaremos "métrico", e que se sitúa abatendo V sobre LH cun arco de centro o punto de fuga. (V previamente abatido sobre o PC coa habitual rotación do Plano de Horizonte sobre LH) Explicación: o abatemento supón que a distancia da fuga ao métrico é igual á distancia da fuga a V. Véxase o triángulo isósceles que forman, abatido enriba de LH. O triángulo 1B3 que vemos na perspectiva é semellante no espazo ao anterior, por paralelismo dos lados correspondentes, polo tanto 1B=13, así que a medida real de AB é 23.
Os exemplos anteriores utilizan segmentos no plano horizontal. Cando están a unha altura diferente hai que ter en conta que a medida real non aparecerá en LT, senón nunha paralela que pasa pola traza vertical da recta que contén o segmento. Vemos varias posicións:
Segmentos en calquera outra dirección.- No resto dos casos podemos rotar LH arredor de P, para que pase polo punto de fuga da recta que contén o segmento. Pola traza vertical T desta mesma recta pasamos unha paralela. Sobre ela aparecerá a medida real se empregamos o métrico adecuado, que se sitúa sobre a nova LH, a igual distancia da fuga que o punto V:
. |
