INTERPOLACIÓN, COMPRESIÓN E
OUTRAS AMIZADES PERIGOSAS

Cos programas de retoque podemos variar ao noso gosto o tamaño das fotos, a súa orientación, ou facer que ocupen menos espacio no disco duro. Se ben son recursos moi cómodos, debemos valorar ata qué punto debemos facer uso deles: empregalos non é gratuito para a imaxe, que pode perder boa parte da súa calidade visual.

Cando un escáner, unha cámara ou un programa aplica técnicas de interpolación, faino para variar a cantidade ou a orientación dos píxeles. Ao facer unha remostraxe, á cuadrícula inicial superponse outra de distinto tamaño ou frecuencia, e a partir dos valores de cor orixinais calcúlanse os píxeles novos.

Con todo isto en mente, a primeira regra a ter en conta é que non debemos remostrar máis veces das precisas, porque non é unha operación reversible. Podemos comprobalo fácilmente facendo unha proba: tomemos unha foto de 300 píxeles por polgada (ppp) e fagamos que reduza en cada paso a súa resolución á metade: 150, 75 e 37 ppp. Ao manter o tamaño superficial, os píxeles van duplicando o seu tamaño en ancho e alto.

Imaxe orixinal a 300 ppp.	Imaxe remostrada de 300 a 150 ppp.
Imaxe remostrada de 150 a 75 ppp.	Imaxe remostrada de 75 a 37 ppp.

Chegados a este punto, podemos volver a usar a mesma técnica para retroceder, aumentando de novo a resolución: de 37 a 75 ppp, logo a 150 ppp e, finalmente, a 300 ppp. Como os píxeles novos son calculados e non proceden da toma orixinal, non se recupera a mesma información. O promediado resultante suaviza e desdebuxa as formas.

Imaxe a 37 ppp.	Imaxe remostrada de 37 a 75 ppp.
Imaxe remostrada de 75 a 150 ppp.	Imaxe remostrada de 150 a 300 ppp.

Comprimir con moderación

Moitas das técnicas de compresión son reversibles e non afectan á calidade da imaxe, pero a proporción de tamaño que se aforra non é moita. (Co popular algoritmo de compresión LZW, por exemplo, chegaremos a aforrar entre un cuarto e un tercio do tamaño das imaxes en formato TIFF.)

Pola contra, a compresión JPEG é moi potente e, ademáis, regulable polo usuario. Mais isto supón unha certa perda de datos, xa que ao abrir de novo a imaxe, algúns valores reconstrúense por aproximación. O seguinte exemplo ilustra o resultado de gardar unha foto en formato JPEG con algúns dos diferentes niveis de compresión que ofrece PhotoShop:

Imaxe orixinal	Imaxe comprimida ao nivel de calidade 12 (34% do seu tamaño)
Imaxe comprimida ao nivel de calidade 9 (11% do seu tamaño)	Imaxe comprimida ao nivel de calidade 6 (6,7% do seu tamaño)
Imaxe comprimida ao nivel de calidade 3 (4,7% do seu tamaño)	Imaxe comprimida ao nivel de calidade 0 (3,7% do seu tamaño)

A maior calidade, menos compresión. As porcentaxes indican o tamaño informático, son orientativas e medíronse nun recorte da imaxe que ocupaba 1000 kb na memoria. As fotos de máis megapíxeles redúcense proporcionalmente máis que as pequenas, ofrecendo un grao semellante de deterioro visual. Tal como se pode constatar, a copia en calidade máxima diferénciase ás penas do orixinal; na de calidade 9 comezan a notarse reverberacións suaves, que xa son máis evidentes na de calidade 6 e, aínda máis, na de calidade 3, deixándose notar tamén nalgunas zonas de 8 x 8 píxeles. A de calidade mínima, por último, dista moito de ser aceptable nos detalles.

¿E se a volvo gardar a máis calidade?

Existe unha falsa crenza popular que di que, gardando unha imaxe varias veces co mesmo nivel de calidade de compresión, ésta mantense e mesmo recupera cando se almacena a unha calidade maior. Nada máis lonxe da realidade. Para demostralo, gardámos, pechámos e abrímos de novo un mesmo recorte catro veces consecutivas, sempre ao mesmo nivel de calidade:

Imaxe gardada unha vez ao nivel de calidade 6	Imaxe gardada dúas veces ao nivel de calidade 6
Imaxe gardada tres veces ao nivel de calidade 6	Imaxe gardada catro veces ao nivel de calidade 6

É doado deducir que, como unha copia en jpg nunca vai ser mellor que a orixinal, se abrimos un jpg de calidade 4 e o gardamos despóis en calidade 12, esta copia non suporá moita perda de detalle, pero o pouco que perde vai en relación coa anterior.

Mentras non se pecha, non hai perda

Outra advertencia é que, se gardamos en jpg con certa calidade e nos arrepentimos, se a foto aínda non se pechou podemos gardarla de novo á calidade que nos interese, porque aínda están os datos orixinais na memoria. Só haberá cambios na imaxe completando o ciclo: gardar, pechar, abrir de novo.

Voltear e xirar

Voltear unha imaxe vertical ou horizontalmente son operacións reversibles. O único que fan é reflectir a imaxe ao inverter a orde das filas ou das colunas. Cada píxel pasa a outra posición, digamos, da mesma parrilla.

Imaxe orixinal de 40x40 píxeles	Volteo vertical	Volteo horizontal

Tamén son reversibles, pola mesma razón, as rotacións múltiplas de 90 grados. Aquí facémolas en sentido horario:

Imaxe orixinal de 40x40 píxeles	Volteo vertical	Volteo horizontal

Se rotamos unha imaxe catro veces cara a dereita, o resultado é idéntico ao orixinal. Pero se tentamos facelo en cinco xiros, quedará completamente desfigurada. Ademáis, o seu tamaño medrará en cada un dos movementos.

Imaxe sometida a 4 rotacións de 90 graos	Imaxe sometida a 5 rotacións de 72 graos	Rotación de 72 graos

Se ampliamos a imaxe algo máis, veremos qué é o que acontece: ao facer unha rotación arbitraria, o programa ten que ampliar o fondo para que nengún detalle do orixinal se perda; despóis de rotar teóricamente a imaxe, divídea de novo en filas e colunas para manter a mesma resolución. Como consecuencia, cada novo píxel define unha zona na que coincidían varios píxeles orixinais en proporcións diferentes.

Rotación teórica e remostraxe	Resultado

En realidade, non hai que preocuparse nin deixar de utilizar estes recursos, porque en imaxes grandes a perda de calidade non vai ser tan evidente como nestes exemplos. En calquera caso e logo de ver ao microscopio cál é a realidade, alomenos teremos presente que cantas menos veces o fagamos, mellor.